Od ponad 10 lat amerykańska firma Carhartt jest bardzo mocno zaangażowana w europejską scenę deskorolkową, wspierając ją i podkreślając jej różnorodność i kreatywność. Dzięki swojemu zaangażowaniu w to dosyć hermetyczne środowisko, udało im się uzyskać akceptację i respekt wśród skaterów, nawet tych najbardziej hardcore’owych. Dzięki sporej rzeszy riderów am i pro wspieranych przez Carhartta, współpracy przy organizacji niezliczonej ilości małych i dużych imprez, rozbudowie skateparków i pomocy w utrzymaniu ich przy życiu, można powiedzieć że Carhartt jest jedną z niewielu firm, która uzyskała status brandu skate’owego, pomimo że jej korzenie leżą zupełnie gdzie indziej.

Nie wiem czy zdawaliście sobie sprawę, ale renoma firmy i jej znana na całym świecie marka, została zbudowana na produkcji odzieży ochronnej, mega wytrzymałej i komfortowej przeznaczonej dla… robotników. Pierwsza myśl jaka przychodzi na myśl to jak to się stało, że produkty ich firmy noszone są przez skaterów i nie tylko na całym świecie? Ma na to wpływ wiele czynników, ale jednym z najważniejszych jest fakt, że już od początków istnienia firmy z niezwykłą konsekwencją dbano o jakość, funkcjonalność i wyjątkowość produktów Carhartt. Jakby na to niepatrzeć to coś czego jako deskorolkowcy oczekujemy od ciuchów…

Droga jaką przebył Carhartt by stać się ikoną odzieży streetwearowej jest długa i sięga końca XIX wieku. Ciekawe jest to, że firma nigdy nie odcinała się od swoich nazwijmy to “robotniczych” korzeni, lecz przeciwnie, szczyci się tym faktem do dziś i uczyniła z tego faktu jeden ze swoich najmocniejszych atrybutów. Co zatem jest w produktach Carhartta, że przetrzymały próbę czasu aż trzech wieków, zrewolucjonizowały światowe trendy w modzie wcale się przy tym nie wysilając? Sekret tkwi w podejściu do procesów produkcji, ludzi i samej odzieży, które od 1889 roku zaszczepiał jej założyciel Hamilton Carhartt, postać nietuzinkowa, która zapoczątkowała historię wartą poznania.

HISTORIA FIRMY CARHARTT

Początki. Od mebli do odzieży robotniczej.

Hamilton Carhartt urodził się w 1855 roku w Macedon w stanie NY. Dorastał w Michigan w rodzinie akademickiej. Pomimo że nauka i związana z nią praca otaczała go, to jego bardziej pociągał go handel i produkcja. Pogłoska mówi, że żeby być bardziej rozpoznawalnym i orginalnym, do swojego nazwiska dodał drugą literkę “t”. Jeżeli to jest rzeczywiście prawdą, to w pewnym sensie tłumaczy wrodzoną potrzebę Hamiltona do bycia wyróżniającym się nie tylko pod względem osobowym, ale właśnie patrząc pod kątem produkowanej w przyszłości odzieży. Jednak pierwsza firma jaką założył produkowała meble i dopiero po przeprowadzce do Detroit, miasta które przeżywało rozkwit przemysłu, przerzucił się na produkcję odzieży dla pracowników fizycznych. Powód był prosty i wynikał z obserwacji otaczającej go industrialnej rzeczywistości w której się znalazł.

Pierwszy produkt i budowa podstaw filozofii firmy.

Po zakupieniu 4 maszyn szwalniczych i zatrudnieniu 5 pracowników Carhartt ruszył z produkcją pierwszego modelu spodni, z bardzo grubej bawełny zwanej “duck” oraz jeansu. Jak się okazało, to na początku droga nie była usłana różami, ponieważ istniała już dosyć silna konkurencja a panujące  warunki pracy kosztem zdrowia pracowników były nastawione na jak najszybszy zysk. Hamilton Carhartt był natomiast związany z związkami zawodowymi, które chroniły praw ludzi pracujących. Poza tym wytwarzane przez niego rzeczy nie różniły się jakoś specjalnie od tych konkurencyjnych. Zdał sobie sprawę, że do tego biznesu trzeba podejść zupełnie inaczej, i że jego produkty muszą być po prostu inne. Ruszył w teren i zaczął rozmawiać ze swoimi potencjalnymi klientami. Na pierwszy ogień poszli pracownicy budujący linie kolejowe i to pod ich konkretne potrzeby powstały ręcznie produkowane spodnie ogrodniczki (bib overall). Zgodnie z mottem “uczciwa wartość za uczciwą cenę” były one droższe, ale swoją jakością przewyższały wszystko to co w tym czasie było dostępne na rynku. W ten sposób coś co było słabością firmy stało się jej najmocniejszym punktem, a to że odzież była produkowana zgodnie z postulatami pracy związków zawodowych (m.in. 8 godzinny dzień pracy, zakaz pracy dla dzieci, równouprawnienie zawodowe kobiet), przysporzyło jej wielu sympatyków.

“Wierzę w to, że człowiek który nosi produkowane przeze mnie rzeczy, ma wyższe poczucie szacunku do samego siebie, ponieważ wie, że są one produkowane przez uczciwego producenta, który jest ucziwy wobec swoich pracowników.” Hamilton Carhartt

Sekret tkwi w odpowiednim materiale i dbałości o szczegóły. Dalszy rozwój firmy.

Po tym jak Hamilton Carhartt uruchomił produkcję swoich pierwszych ubrań dla pracowników i zaczął ugruntowywać swoją pozycję na rynku okazało się, że coraz trudniej jest mu zdobyć odpowiednie materiały, które nie spierałyby się i nie kurczyły w praniu. Zaradzić mógł na to tylko jeden ruch, a mianowicie zabranie się samemu za ich produkcję, gdzie cały proces ich powstawania, od posadzenia bawełny aż do otrzymania przygotowanego do dalszej obróbki surowca, można było kontrolować tak, aby jakość była zadowalająca w 100%. W 1910 Hamilton Carhartt stał się właścicielem pól uprawnych, przędzalni bawełny i nowych fabryk produkujących odzież, rozsianych po całym terytorium USA. Natomiast już w 1916 roku firma Carhartt szczyciła się tym, że była największym na świecie producentem wyłącznie najwyższej jakości odzieży ochronnej i rękawic na świecie. Świadczyły o tym liczby: roczna produkcja to ponad 2 miliony sztuk, ponad 5000 punktów sprzedaży i roczny obrót w wysokości 2 milionów dolarów. Poza nowymi fabrykami na terenie USA, zaczęto inwestować zagranicą, m.in. w: Kanadzie i Anglii a od 1925 roku także we Francji. Carhartt rozwijał się coraz prężniej i do gamy produkowanej odzieży (dotychczas głównie kombinezonów i spodni “ogrodniczek”) doszły koszule, płaszcze, buty oraz odzież myśliwska.

The Carhartt Automobile Corporation.

Można to potraktować jako ciekawostkę, ale jeszcze zanim Henry Ford zrewolucjonizował procesy produkcji samochodów, wiele mniejszych, rodzinnych zakładów rywalizowało o klientów. Na początku XX wieku w tej grupie znalazł się także Hamilton Carhartt, który rozwinął swoje zainteresowania motoryzacją do tego stopnia, że zajął się także produkcją automobili pod nazwą The Carhartt Automobile Corporation. Hasło reklamowe z 1911 roku “Ostatnie słowo w motoryzacji” określało kierunek rozwoju i nawiązywało do znanych z produkcji ubrań dążeń do osiągnięcia najwyższej z możliwych jakości. Projekt niestety nie przetrwał próby czasu i realiów motoryzacyjnej produkcji na skalę masową jaka zdominowała świat.

Kłopoty finansowe i Wielki Kryzys – trudne lata 20-te i 30-te XX wieku.

W czasie kiedy firma Carhartta Hamiltona miała się coraz lepiej, w latach 20-tych ubiegłego stulecia w całych Stanach Zjednoczonych nastąpił kryzys w produkcji bawełny. Ze względu na nadprodukcję ceny poleciały w dół, a przysłowiowym “gwoździem do trumny” były szkodniki, które tak bardzo upodobały sobie zbiory bawełny, że były w stanie zniszczyć do 96% jej zbiorów. Produkcja przestawała się opłacać, ludzie byli zwalniani z pracy, a całe plantacje zamykano. Co gorsze, w 1929 roku słynny Czarny Czwartek na nowojorskiej giełdzie już zupełnie pogorszył sytuację na rynku gospodarczym na całym świecie. Nie było możliwości, żeby firma Carhartt nie odczuła tej dramatycznej sytuacji kilku ostatnich lat, i tak z 17 fabryk ostały się tylko 3 w Atlancie, Detroit i Dallas. Dodatkowo firma musiała sprzedać swoje udziały w rynkach południowych stanów USA, oraz w Europie i Kanadzie. Planowana próba wprowadzenie sportowej lini Carhartt legła w gruzach, a wielu ludzi przewidywało upadek firmy.

Zmiana kierunku i wyjście z tarapatów.

Żeby wyjść z tej nieciekawej sytuacji Hamilton Carhartt wraz z synem postawili na nową kampanię antykryzysową “Back to the Land”, która doprowadziła do powstania nowego centrum produkcyjnego w Irvine obok Kentucky. Idea polegała na decentralizacji przemysłu, żeby ustrzec się dalszemu postępowi biednienia społeczeństwa i w celu polepszenia warunków pracy, które w czasie kryzysu bardzo się pogorszyły. Społeczne zaangażowanie w ten projekt mieszkańców Irvine, doprowadziło do tego, że już w 1932 roku nowa fabryka i centrum zarządzania firmą nazwane Carhartt Park były gotowe i na wejściu zatrudniały 20 pracowników. W ten sposób firma jeszcze nieświadomie, ale była już przygotowana do nadejścia II Wojny Światowej, która jak się później okazało przyniosła amerykańskiemu przemysłowi olbrzymie korzyści.

Śmierć Hamilton Carhartta i czas II Wojny Światowej.

Kiedy wszystko ponownie zaczęło funkcjonować jak należy i firma stanęła na nogi, w 1937 roku w wypadku samochodowym zginął wraz z żoną Hamilton Carhartt, dożył 82 lat. O tym jak bardzo był szanowany w środowisku swoich byłych pracowników i związków zawodowych, po których stronie zawsze obstawał, może świadczyć ta oto anegdota: W 1907 roku Carhartt kupił fabrykę bawełny w Rock Hill w Północnej Karolinie. W ciągu następnych lat rozwijał ją, oraz uruchomił drugą. Utrzymywał mieszkania swoich pracowników oraz pokaźną zimową rezydencję, z której mogli korzystać. Chociaż obydwie fabryki jak i całe zaplecze socjalne zostały wyprzedane w czasie “kryzysu bawełnianego” w latach 20-tych, pracownicy tej fabryki na wieść o śmierci swojego byłego pracodawcy i dobroczyńcy wznieśli flagi na masztach do połowy oddając mu tym samym honory.

Po śmierci Hamiltona Carhartta, całe przewodnictwo firmie przeszło na barki obydwu synów: starszego Hamiltona Jr. i młodszego Wyllie, który objął jej stery. Był to ważny moment dla Carhartta, ponieważ Świat zbliżał się do drugiej wielkiej konfrontacji XX wieku. 2 lata po rozpoczęciu II Wojny Światowej, w 1941 roku USA zaczęło wspierać siły Alliantów w walce przeciwko Faszystowskim Niemcom i Japońskiemu Imperium. Cały amerykański przemysł przeżywał wówczas rozwój a zakłady przeobrażały swoją produkcję pod potrzeby wojska. Żołnierze walczący na froncie potrzebowali wytrzymałych i mocnych ubrań. Wśród firm, które uczestniczyły w przetargach, gdzie gra toczyła się o intratne kontrakty zaopatrzeniowe, znalazł się także Carhartt. Dzięki swojej renomie i nieugiętej postawie w podejściu do jakości ubrań, firmie udało się uzyskać kontrakty na produkcję mundurów. Zyski firm odzieżowych w czasie 1944 roku były 9 razy większe niż w czasie pokoju.